piękny wieczór w towarzystwie tarty tatin

Miałam już pójść spać, ale jakoś nie mogę. Jestem pod wrażeniem cudownego spotkania. Spotkania, tak, mogę tak powiedzieć, z zapomnianymi przyjaciółmi. Bo , jak można nazwać osoby, na które wyczekuje się w oknie z biciem serca? Oczyma pełnymi ciekawości ich zmienionych twarzy, ich życia, rodziny. Osoby, które mimo tylu lat, wciąż są tak bliskie, niezmiennie wrażliwe, ciekawe mnie...

Mam czasami wrażenie, że czując się samotnie marzymy o wielkich przyjaźniach. Marzymy jednocześnie rozczarowując się, że taka przyjaźń nie istnieje. A przecież jest ona na wyciągnięcie ręki...tuż tuż...Tylko my jej nie dostrzegamy. 

Czytałam ostatnio fenomenalną książkę, którą dostałam w prezencie od mamy: " Urzekająca" napisana przez John i Stasi Eldredge. Jest tam taki tekst, którym chciałam się z wami podzielić:

"Przyjaźń wśród kobiet jest skarbem, którego nie można lekko traktować. Kobiety przyjaciółki stają się dla siebie wzajemnie twarzą Boga - twarzą łaski, zachwytu, miłosierdzia. (...)

Przyjaźń jest wielkim darem. Takim, o który trzeba się modlić, a nie przyjmować jak oczywistość. Jeśli nie masz takiej przyjaźni, o jakiej marzysz, poproś Boga, żeby wniósł ją do twego życia i dał ci oczy, byś mogła rozpoznać, gdy to zrobi.(...)

Przyjaźń musi być karmiona, strzeżona i trzeba o nią walczyć. Musimy telefonować jedna do drugiej, nie czekając, aż ktoś zadzwoni  pierwszy. Musimy pytać, jak się wiedzie naszym przyjaciółkom, i uważnie słuchać odpowiedzi. Słuchać między wierszami. Okazujemy naszym przyjaciółkom miłość przez ściąganie ich - telefonami, małymi prezentami, kartkami, zaproszeniami do zabawy, do gier, na spacery, do kina. Oferujemy nasze serca."

Co za piękny wieczór!

A z kawą (obowiązkowo z bitą śmietaną ) zajadałyśmy dzisiaj tarte tatin - jabłkową (przepis wkrótce).

Dobrej nocy!